یکی از معضلات ساعت‌سازان در زمینه طراحی و توسعه موومنت‌های اتوماتیک ایجاد تعادل بین دقت و افزایش میزان ذخیره انرژی ساعت بوده که این عمل به ظاهر ساده اما پر از ریزه کاری است.
سال ۱۹۹۷ بود که ژورن تصمیم به توسعه موومنت Octa گرفت موومنتی که سال ۲۰۰۱ با عرضه ساعت Octa Réserve de Marche به یکی از نمونه‌های بی نظیر تعادل بین ذخیره انرژی و دقت تبدیل شد که نتیجه تلاش‌های بی وقفه استاد ژورن بود.


ساعت‌های اتوماتیک معمولا توان ذخیره انرژی کمتری دارند که ساعت‌سازان با اضافه کردن Mainspring بلندتر، Barrel بزرگ‌تر و یا کوچک‌تر کردن Ballance Wheel این مشکل را تا حدودی برطرف می‌کنند اما از آن طرف دقت را از دست می‌دهند! (بخاطر دارید که گفته بودم در ساعت‌سازی برای به دست آوردن چیزی باید چیز دیگری را فدا کنید؟!)

ژورن تصمیم گرفت موومنتی طراحی کند که فقط یک Barrel بزرگ داشته باشد و داخل آن از یک Mainspring به اندازه ۱ متر قرار دهد که تقریبا ۱۳/۵ بار داخل قوطی فنر پیچیده شده باشد که نتیجه آن یک انرژی تقریبا ثابت در طول ۳ الی ۴ روز بود که میزان هدر رفتن انرژی در طول این دوره از ۲۰ درصد بیشتر نشود این اولین قدم بود اما قدم بعدی قرار دادن یک Balance Wheel بزرگ بود که پایداری بیشتری فراهم می‌کرد(برخلاف اکثر موومنت‌های اتوماتیک که چرخ تعادل کوچکی استفاده می‌کنند!)

موومنت Octa توانایی ذخیره انرژی تا ۸ روز را دارد اما روی صفحه ساعت عدد ۱۲۰ روی شاخص ذخیره انرژی خورده و داخل مشخصات کالیبر تقریبا ۱۷۲ ساعت یعنی ۷ روز را خورده! جهت دقت بیشتر ژورن تصمی می‌گیرد که توان ذخیره انرژی را تا یک روز کاهش دهد اما روی صفحه عدد ۱۲۰ قرار گرفته که تنها دلیل آن دقت بالاتر ساعت در این بازه زمانی است!

ژورن برای این ساعت Rotor جالبی طراحی کرده که بعدها آن را تغییر داد این روتِر از جنس طلای ۲۲ عیار بود که به نسبت سایر فلزاتی که برای ساخت روتر استفاده می‌‌شوند اثرگذاری بیشتر دارد و آن را کمی از مرکز موومنت دور کرده که دلیل خاصی دارد که در استوری خواهم گفت!
بعد‌ها ژورن تصمیم می‌گیرد که این کالیبر را کوک یک جهته کند که به طور موثرتری Mainspring را کوک می‌کرد.